25 lat temu (1994 r.) nikt w Olszy nie podejrzewał, że Ognisko “stanie się”… tu (po 2 latach w Zgierzu).
22 czerwca spotkaliśmy się rodzinnie aby świętować i modlić się, dziękować, słuchać, wspominać, dzielić się sobą, radować i… tańczyć.
W Kaplicy Ogniskowej wielbiliśmy Pana; w kaplicy polowej słuchaliśmy świadectwa życia Chantal de Bodman – członkini Ogniska w Châteaneuf.
Spałaszowaliśmy 25 tortów “w rytmie” songu na cześć Marty – naszej założycielki.
W namiocie “pokoju Marty” wyciszaliśmy emocje, aby usłyszeć jej słowa od których wiele dla nas się zaczęło (wybrzmiały w tak rozmaitych tonacjach i na tak różnych “częstotliwościach” jak różnorodni byli ci, którzy je recytowali) wierząc, że i w nas mogą one wywołać nieznane dotąd poruszenia.
Grupa “Cisza Jak Ta” śpiewała nam i grała, że trudno było niektórym nie odpowiedzieć… tańcem.
Wreszcie słońce poszło spać, a my – na Eucharystię, pierwszą taką, bo polową, Pasterkę z ks. abp Grzegorzem Rysiem. W tym wyjątkowym klimacie, otoczeni miłością Boga i ludzi, dziękowaliśmy, wyznawaliśmy i odnawialiśmy nasze ogniskowe zobowiązania.
A ponieważ była to Wigilia Zesłania Ducha Świętego, modliliśmy się dalej, już w kaplicy w naszym Domu.
Razem z innymi: Braćmi i Siostrami.
Niech zastąpi Duch Twój!
I odnowi nasze oblicze, wskaże drogę, poprowadzi.
zdj: Archidiecezja Łódzka, Przewodnik Katolicki Łódź